De economische waarde of baat van een goed is de totale betalingsbereidheid voor dat goed van een bepaalde groep. Natuur- en bosgebieden leveren verschillende economische baten. Algemeen worden gebruiks- (recreatie, houtproductie, ecosysteemfuncties), niet-gebruiks en optiewaarden onderscheiden. Economische waardering maakt het mogelijk om de moeilijk te bepalen baten van een natuurgebied in objectieve meeteenheden (geld) uit te drukken, daar waar de kosten van natuurbeleid, zoals de aankoop en het beheer van terreinen relatief makkelijk te bepalen zijn. Tot hiertoe is in het Vlaamse natuur- en bosbeleid geen economische waardering gebruikt. Beslissingen worden tot nu toe genomen op meer principiële gronden zoals "bosuitbreiding is een prioriteit omdat natuur een oneindige waarde heeft". Dergelijke principes zijn niet haalbaar op lange termijn. De bijdrage van economische waardering in het debat is een meer nauwkeurige meting en aggregatie van verschillende waarden van verschillende groepen van betrokkenen. De informatie bekomen door economische waarderingsstudies kan door het beleid worden gebruikt om beslissingen betreffende aanleg, uitbreiding of verbetering van natuur- of bosgebieden te nemen, gebaseerd op een objectieve vergelijking van kosten en baten. De resultaten zijn ook nuttig voor personen belast met het dagelijks beheer van een bos- of natuurgebied. Zo geeft de studie van de recreatieve waarde niet enkel de economische waarde van de recreatiemogelijkheden aan, maar ook welke beheers- en natuurkarakteristieken de recreant verkiest. Bovendien kunnen verschillen in waardering tussen recreantengroepen worden onderscheiden, wat het mogelijk maakt om het nut van investeringen in recreatie-infrastructuur voor bepaalde recreantengroepen af te wegen tegen de kosten (inclusief het verlies in recreatieve waarde voor andere recreantengroepen). De studie van de niet-gebruikswaarden toont aan dat een bos- of natuurgebied een waarde heeft op zichzelf, los van het gebruik dat mensen van het gebied maken. Hieruit blijkt dat investeringen in natuur- en bosreservaten zinvol zijn ondanks een hoge opportuniteitskost, i.e. de opbrengst van hetzelfde terrein als landbouwgrond, woonzone of industriezone. Alle economische begrippen en waarderingstechnieken worden gedetailleerd besproken zodat de aandachtige lezer na het lezen van het boek in staat moet zijn om zelf een waarderingsstudie op te zetten. Twee waarderingsmethoden die in de case-study toegepast worden (de reiskostenmethode en de contingente waarderingsmethode), komen uitvoerig aan bod. De reiskostenmethode wordt gebruikt voor het bepalen van de recreatieve waarde van Heverleebos-Meerdaalwoud, na het Zoniënwoud het grootste boscomplex in Vlaanderen. Hiervoor werden ongeveer 1100 bezoekers ondervraagd. De reiskostenmethode legt het verband tussen de bezoekfrequentie en de reiskosten verbonden aan een trip naar het recreatiegebied. Deze vraagfunctie bevat ook andere factoren die het aantal bezoeken aan het boscomplex bepalen en wordt geschat voor verschillende groepen van recreanten. Een gemiddelde bezoeker is bereid 540 BEF te betalen voor een bezoek aan het boscomplex. Gelet op het jaarlijks geschatte bezoekersaantal van 750.000 per jaar, worden de jaarlijkse recreatiebaten geschat op 410 miljoen BEF. De netto actuele waarde van de recreatiebaten bedragen ruim 8 miljard BEF. De niet-gebruikswaarden van Heverleebos-Meerdaalwoud worden ingeschat aan de hand van de contingente waarderingsmethode. Deze methode maakt gebruik van enquêtes bij ongeveer 800 Vlaamse gezinnen om de betalingsbereidheid van de Vlaamse bevolking voor het boscomplex te achterhalen. Aan de hand van de betalingsbereidheid voor drie hypothetische projecten. De drie projecten zijn: de omvorming van het Militair Domein in een recreatiezone, de omvorming van ditzelfde Militair Domein in een bosreservaat (zonder recreatie) en de aanleg van een ecoduct over een drukke verkeersweg die het boscomplex doormidden snijdt. De totale betalingsbereidheid - of niet-gebruikswaarde van het bos varieerde tussen 5 en 9 miljard BEF. Uit de resultaten blijkt dat de afstand tot en de bekendheid met het bos een invloed hebben op de betalingsbereidheid voor bijkomende recreatiemogelijkheden maar niet voor de echte niet-gebruiks- of natuurfuncties van het bos. Ook iets jongere mensen, mensen met een hogere opleiding en mensen met een hoger inkomen hebben een hogere betalingsbereidheid. Voor de inschatting van de ecosysteembaten van het boscomplex wordt voornamelijk gebruik gemaakt van monetaire waarden die in de literatuur worden teruggevonden.